Latijns alfabet
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het Latijnse alfabet is een schriftsysteem dat wordt gebruikt voor het schrijven van diverse talen wereldwijd, waaronder het Nederlands.
Omschrijving
Het Latijnse alfabet is het meest gebruikte schrift ter wereld. Het is voortgekomen uit het Griekse en Etruskische alfabet, met invloeden van het Fenicische en Semitische alfabet. Oorspronkelijk had het in de tijd van Marcus Tullius Cicero 21 letters, later werden de Y en Z toegevoegd voor Griekse woorden, en nog later in de middeleeuwen de J en W. Tegenwoordig bestaat het moderne Latijnse alfabet uit 26 letters (zowel hoofdletters als kleine letters). Het wordt onder andere gebruikt in technische documentatie en op bouwtekeningen.
Geschiedenis
De basis voor het Latijnse alfabet werd gelegd door de Feniciërs, via de Grieken en Etrusken. Aanvankelijk bestond het uit minder letters; de J en W werden pas in de middeleeuwen toegevoegd. In de Romeinse tijd werden teksten vaak in steen uitgebeiteld, wat invloed had op de vorm van de letters, die vaak bestonden uit rechte lijnen en hoeken. Het Latijnse alfabet heeft het Griekse schrift, dat klinkers introduceerde, als belangrijke voorganger.
Toepassing in de bouw
In de bouw- en civiele techniek wordt het Latijnse alfabet gebruikt in documentatie, normen en op technische tekeningen. Afkortingen in de bouw, bijvoorbeeld op bouwtekeningen, maken gebruik van letters uit het Latijnse alfabet. Ook in standaarden zoals de NLCS (Nederlandse CAD Standaard) wordt verwezen naar normen voor schrift, waaronder het Latijnse alfabet.
Vergelijkbare termen
Grieks alfabet
Gebruikte bronnen: